Vertalen in ….

Het is niet altijd mijn eigen verhaal. Soms schrijf ik een verhaal voor een ander. Juist dat geeft mij kracht om te schrijven, gewoon omdat ik een ander kan helpen zijn/haar verhaal te doen. Soms zijn de verhalen zo overweldigend, van geluk, liefde of juist verdriet.

Voor ons is 2018 niet al te best begonnen, in de 20 dagen die het nu oud is, zijn er voor ons zoveel tegenslagen geweest, dat ik eigenlijk mijn eigen verhaal niet eens kwijt wil. Wie zit erom een ander zijn ellende nu te wachten? Wordt het dan niet een soort van leedvermaak? Het slaat een dikke deuk in mijn eigen ik en mijn positieve instelling lag ergens versnipperd aan mijn voeten. Gelukkig hebben wij vrienden en familie om ons heen die met hun lieve gebaren en woorden deze versnipperde positiviteit  hebben kunnen lijmen, verfomfaaid en met nog de nodige scheuren heb ik het maar opgepakt. Je kan tenslotte alleen maar denken dat alles niet meer lukt. Doordat ik het weer een beetje positiever kan benaderen lukte mij het ook om er te zijn voor andere. Hun gevoelens te omschrijven in een vertaling van….hun verdriet en pijn om te zetten naar een herinnering. En hoewel mijn herinnering van alle ellende nog vers is en een lange nasleep zal hebben financieel gezien. Ben ik blij dat we nog leven, herinneringen kunnen maken en delen en dankbaar dat ik dat met familie en vrienden mag doen. Maar ook met een ieder die mijn blog telkens weer lezen, op de achtergrond mij een berichtje sturen of ergens op straat mij aanspreken. Ben dankbaar dat ik ook jullie verhalen kan vertalen in……..