Stapje een gezet

Het mooie van al een blog hebben is dat je het dan mooi kan gebruiken om jullie mee te laten kijken in hoe ik bepaalde dingen ervaar bij mijn eerste stapjes richting politiek.

Vandaag is dan ook het eerste stapje gezet, met mezelf aanmelden als lid van Lokaal Sterk in Helmond. Gelukkig hoef je dan niet de deur uit, maar met medeweten van, kon dat makkelijk via een email. Ondertussen een mentor toegewezen gekregen Kim. En meteen ’s avonds een luchtige vergadering over een zwaar onderwerp klimaattop door jongeren. Ik heb dat samen met zenuwachtige papa’s en mama’s van de tribune mogen aanschouwen. 3 gewonnen groepen (uit een al eerder gehouden wedstrijd) mochten hun ideeën in de raadsvergadering presenteren. Uitgangspunt was vooral CO2 verminderen op een zo duurzaam mogelijke manier.

De recycle pas was als eerste aan de beurt, iedereen van 12 jaar en ouder zou dan dmv het ingezamelde gescheiden afval een bedrag per 50 gram op een pas gestort krijgen en met dat geld zou je dan weer korting krijgen in bijvoorbeeld winkels. Wij als Nederlanders zijn van het sparen en zo spaar je dus door te recyclen. Een app zal daarvoor ontwikkeld kunnen worden.

Als tweede was de groene school, een school waar de verwarming alleen op elektra zou draaien en dmv een dikke trui verplichten in de winter, de verwarming zoiezo al een paar graden naar beneden kon. Het elektra kwam van de zonnepanelen op het dak. Het regenwater en douchewater moest worden recyceld voor bijvoorbeeld de toiletten doorspoelen en planten water geven en extra veel groen op het schoolplein en in de klas (die werden voorzien van extra grote ramen)

Als derde was Recycle bin go, een prullenbak met zonnenenergie waarbij je ook kon sparen, maar bij de ene wijk kon je dan 3 maanden extra sparen voor bepaalde gescheiden afval, dan weer in een andere wijk. Beetje een spelletje waar je dan het beste je bijv. plastic kon brengen want dat leverde dan in die wijk weer meer op. Uiteraard via een app.

Al deze plannen zijn door jongeren bedacht en hebben gewonnen. Het is nu aan de gemeente om iets te doen om deze plannen te verwezenlijken of er iets van over te nemen.

Hierna kwam de gemeente zelf aan het woord om te laten zien wat er al onder het initiatief Alle lichten op groen is gerealiseerd en nog in het verschiet ligt, Zoals het Energie huis voor adviezen op  wat er nu in jouw huis aan duurzaam nog gedaan kan worden. Het opent in mei haar deuren. De duurzaamheid lening. Ik kende het hele gebeuren totaal niet, heb mezelf maar op de facebookpagina aangemeld. Zelfs over de stadsverwarming samenwerking tot duurzaamheid was iets nieuws voor mij.

In de gang er naar toe en erna heb ik de nodige handjes geschud en namen door gekregen van medeleden. Moet zeggen het handjes schudden is mij goed afgegaan, de namen zal ik nog eens gaan opzoeken in het “smoelenboek” want hoewel het er geen grote aantallen waren, namen en ik, duurt even.

Eerste leermoment dus ook gehad en eerste stap gezet, ik vond het leuk. Nu was het niveau waarop gesproken werd ook makkelijk te volgen , het onderwerp kort maar krachtig en was het zeker een aanrader om je eerste stap zo te zetten.

Volgende week weer een stapje. Commissie Omgeving.

Nooit te oud om te leren

Ik ga het doen, de politiek in. Nee, niet bij Geert, Mark, Emile of Jesse, maar bij Harrie in Helmond.

Het vormgeven en het hoe en wat moet ik nog even bekijken maar ik heb mijn eerste stap gezet. Mijn persoonlijke doel is in de raad, maar daar ga ik niet zo maar zitten. Eerst maar eens vanaf de zijkant meedenken, helpen en vooral mijn stem vorm gaan geven. Jullie weten dat ik overal wel wat van weet en als ik het niet weet, weet ik het heel snel wel. Dus zal lastig worden om een bepaalde richting te kiezen en vorm aan te geven. Want ja ik ben natuurlijk van de feestjes, maar ik ben ook voor de broedende ijsvogel. Ik ben niet van het handje ophouden maar als het niet anders kan moet het wel mogelijk zijn. Onnodig zorgen is niet nodig, maar zorg daar waar het nodig is wel. En zo zijn er een heel scala aan dingen die mij interesseren en waaruit ik keuzes moet gaan maken.

Uiteraard ligt sociaal mij beter dan droge cijfers. Ben toch een mensen mens, maar die droge cijfers heb je wel nodig om te verwezenlijken wat je wil. Ik ga dus maar eens wat meelopen her en der. Wat ik zeker wil gaan aankaarten is de website, die mag wel eens up to date. Misschien social media een stuk uitbreiden, we leven tenslotte in een digitaal tijdperk en als partij kan je daar niet in achterblijven als je een bepaald doel voor ogen hebt. Genoeg uitdagingen dus.

Als mooie aanvulling voor mezelf kan ik dan weer bloggen over het hoe of wat en zo kunnen jullie weer een beetje meekijken in de keuken. Uiteraard blijf ik mezelf en zal nooit alles wat ik wil, denk en in gedachten had, gerealiseerd worden. Maar kom op ,zomaar zonder strijd ten onder, ben ik ook niet het type voor. En als ik ergens voor ga, loop ik mezelf ook wel eens voorbij, dus een mooi leer moment voor mezelf. Ik heb er zin an, dus we gaan ervoor. Je bent echt nooit te oud om te leren .

Linda lijnt doel met een doel

Linda de Mol gaat lijnen. Ze heeft een ongezond BMI. De tv vrouw doet dat met ons allen en laat ons meegenieten van haar strijd tegen de kilo’s. En daar zet ze een geld bedrag voor Giro 555 tegenover. Zooooo en dan gaat het los.

Het is een mooie vrouw, totaal niet te dik, waarom aan Giro 555 en de meest haatdragende uiteenlopende verwijten slingeren weer eens over het net.

Jeetje als je beroemd bent krijg je een hoop shit over je heen en als onbekende maar wel jou fb vriendin zegt dat ze gezonder gaat leven en proberen wat kilo’s kwijt te raken, wensen we haar allemaal het beste, vooral volhouden en nieuwsgierig kijken we mee, hoe doet ze dat? Maar nee Linda de Mol weegt 82 kilo en shit happens!!

Ik vind het geweldig wat ze doet, bij een ongezond BMI moet je afvallen om gezond te blijven. Wat ze doet is geen crashdieet, waarbij de kilo’s er zo weer aanzitten, maar gezond en verantwoord, wat extra sporten en vooral het snaaiwerk en sneukelen vermijden. En dat is niet makkelijk. Doordat zij een kijkje achter haar schermen laat zien, word Linda de Mol een vrouw als elk ander. Een van ons zeg maar. Niet de vrouw op tv, maar de vrouw die haar hulp zoekt bij al die onbekenden, al die vrouwen die net als zij in de gevarenzone zitten qua BMI. Hoe geweldig is dat. Iedereen kijkt er naar en we kunnen allemaal aansluiten, gratis voor niks, mee gluren anoniem achter pc, telefoon, tablet etc. Gewoon voor de lol of om ook gemotiveerd mee af te vallen . En 5 kg meer of minder Linda de Mol is een prachtig mens, die net als ieder ander gewoon mens is. Haar streven is om 5 kg eraf te krijgen, zodat haar BMI uit de gevaren zone is. En voor elke kg geeft ze € 5000,- aan Giro 555. En dan kan je niet eens zijn met haar schenkingsdoel , maar dat is haar keuze. Had ook de voedselbank kunnen zijn, maar waarom dan niet de kindervoedselbank. Welke keuze ze hierin ook gemaakt had, wij moeten er nu eenmaal over zeiken en daardoor streven we weer eens het doel voorbij. Gezond BMI draagt bij aan een gezonder leven. En je druk maken over waar zij haar geld aan uitgeeft, heeft totaal niets te maken met onze manier van leven, maar hoe zij denkt goed te doen. Dus als wij ons met die kilo’s bezig houden, voor ons eigen doel, laat haar zich dan met haar centen bezig houden voor een goed doel. Dan bereiken we samen ons doel. Gezondheid boven alles. En als je net als Linda, meedoet of al bezig was met de kg strijd, hou vol!! Misschien is 5 kg niet genoeg voor jou, probeer het dan nog langer vol te houden, voor jezelf, voor een gezonder leven.

Je kan het!!!

Mijn stem of spam?

Ik ben een tijdje op de achtergrond gebleven, ik had jullie best wel wat te vertellen, maar ik ben al sinds begin januari bezig om alle spam berichten die ik krijg te verwijderen en te blokkeren. Met name uit Canada, Amerika en Oostbloklanden, waarbij de Oostbloklanden gebruik maken van hun eigen lettertype en daardoor het nogal moeilijk is om dat woord eruit te pikken, waardoor je ze kan blokken. Uiteraard wordt er allerlei middelen aangeboden om je bedmanieren een boost te geven, blauwe pillen en zo, maar ook allerlei andere attributen, zoals je begrijpt moet zelfs ik ze cryptisch omschrijven anders kan ik dit niet posten, zo dicht getimmerd moet je tegenwoordig te werk gaan. En het werk dat je er mee hebt om het allemaal te verwijderen duurt soms langer dan dit te schrijven, belachelijk gewoon. Maar goed het mag de pret niet drukken en dacht bij mezelf jullie zijn nu de dupe van dingen die achter de schermen meespelen, wie doet nu wie te kort?
Over te kort gesproken, de verkiezingsstrijd is nu dan toch echt losgebarsten. Zal het hier net zoals in Amerika een aardverschuiving worden? Of blijven we allemaal thuis achter de buis? Ik ben er zelf nog niet uit, stemmen ga ik wel, maar op wie/ wat is nog even een grote twijfel. Er is er geen een dat volledig mijn wensen vertegenwoordigd, maar er zijn er zat die er wel tegenaan zitten. En ga ik dan mee in de ouderen, terwijl ik toch van de feestjes ben, of ga ik voor een groener milieu terwijl ik soms zelf te beroerd ben om het glas naar de glasbak te brengen, terwijl ik wel zoveel mogelijk scheid. Of ga ik voor we doen alles samen, zelfs het denken met elkaar. Of ga ik juist voor tegen alles wat niet Nederlands is, wat een geloof als de boeman ziet en niet meer naar de mens als individu kijkt. Of juist naar de partij die alles belooft en eigenlijk helemaal niets nakomt. Ga ik pro zwarte Piet of helemaal tegen. Het zijn er nogal wat en ik vind het dit keer moeilijker dan andere keren., mede omdat ik in de crisis een baan ben kwijtgeraakt, heb gevonden, weer kwijt geraakt en weer gevonden. Maar daar dan weer in de PGB zorgverlener molen ben terecht gekomen en weer een deel ben kwijtgeraakt. Nog steeds het gevoel hebbende dat wij als werknemer veel meer hebben moeten inleveren dan andere. En als de cijfertjes kloppen dan vind ik die welvaart nog niet terug bij mezelf, omdat ik al heel veel gaten heb moeten dichten met dat kleine beetje wat ik had. Maar ik heb nog even om de voor en tegen af te strepen en dat ga ik ook zeker doen. Dit keer lijkt het mij belangrijker dan ooit om te stemmen namelijk er hangt meer aan vast dan de Nederlandse politiek . Europa, EU, referendums, wie wat waar beslissingen, vluchtelingenbeleid, gehandicaptenbeleid, ook die komen er aankomende 4 jaar aan. Niet alleen ons eigen land is aan de beurt er hangen dit keer veel meer dingen aan vast. Gaan we ala Lubach “the Netherlands second”? Cybercrime, hacken, gijzelmail , spam het zijn van die dingetjes, we krijgen er steeds meer mee te maken. Homo, hetero, lesbienne, transgender waar wij als Nederlanders best ver vooruit zijn lopen er landen achter. Gaan we net als Trump abortus weer illegaal maken? Het is zoveel meer dan alleen ik of jij. Maar ik laat me stem wel tellen, al geeft het vast niet het gewenste resultaat.
Succes allemaal met je keuze, word nog een zware dobber.

Positief

Wat moet je dan schrijven na Sinterklaas, na alle ophef om Piet. Als ik voor mijn werk het Sinterklaasjournaal kijk, lijken de pieten meer op weg te zijn naar een voetbalwedstrijd van verschillende clubs, dan te klimmen op daken of verstoppen achter bomen. Enkele hebben hier en daar een veeg, maar het heeft niets meer weg van Sint en Piet. Helaas zullen wij er ons bij moeten neerleggen, maar wennen doet het niet. Gelukkig hebben de kindjes er minder moeite mee, maar de liedjes zijn ook aan het veranderen, dus als ouders met kleintjes ben je verplicht een cursus sinterklaas liedjes te volgen, want zwarte piet ging uit fietsen is zooooo 2016.

Over 2016 gesproken , bijna voorbij. De kerstbomen staan alweer ,of zijn onderweg. Kunst, echt, hout of alleen een lampje, kaarsje in huis, alles wat het maar gezellig maakt, tijdens deze donkere dagen. De dagen dat je ’s morgens in het donker naar het werk vertrekt en ’s avonds in het donker thuis komt. Dagen waarin eenzaamheid vaker toeslaat en nadenken over…..veelal toeneemt. Zo ook bij mij, niet de eenzaamheid maar het nadenken, soms zo diep dat mijn hersens kraken. Stilstaan bij van alles en nog wat overdenken en soms peinzen.

Wie hebben het niet gered, wie wel. Wie wil ik nog mee laten liften in mijn positieve, wie trekken meer naar het negatieve. Aan welke voorwaarden kan ik nog voldoen en kan ik deze voorwaarden nog respecteren. Is er nog wederzijds respect. Knopen doorhakken, loslaten, het “egoïstische” wat wil ik? Het zijn niet mijn beste vakken, zeg maar. Toch zal het wel eens moeten, uit bescherming voor mijzelf of van mijn gezin. Als ik in het positieve wil blijven en andere besluiten om in het negatieve te blijven, houd het op. En iedereen heeft tegenslag, maar het is wat je er mee doet, hoe je ermee omgaat. Er zijn altijd ergere dingen en als je niet aan jezelf werkt, kan je niet verwachten van een ander dat diegene dat ook doet. Geven en nemen, die balans vinden is soms heel moeilijk. Dus ja, ook ik moet geven en nemen en in sommige gevallen neem ik nu de afstand, omdat ik teveel heb gegeven.

Maar het opent weer andere deuren, nieuwe kansen, maar vooral positiviteit, meer dan voor het loslaten. Je maakt ruimte in jezelf, het negatieve eruit, positief erin zo te zeggen. En nee dat gaat niet zonder slag of stoot, of met enige weerstand, daar vecht je voor, dat is juist wat je wil, minder negatief veel meer positief. Het geeft je een heerlijk gevoel en in het begin ben je er ziek van, althans ik wel. Maar elke dag laat ik meer los, elke dag een stukje wat niet bij mij hoort, maar bij de ander. En zo wens ik de ander het beste, al het goede en dat zij ook het positieve zullen vinden, krijgen en behouden. Want dat zal altijd een stukje van mij zijn, positief.

Voor 2017 wens ik iedereen, gezondheid, liefde,geluk, maar vooral positief.

giving-heartergens daarboven

Wie deelt de zwarte piet uit?

Zwarte Piet het is in kinderogen een eng mannetje of vrouwtje, dat klopt ook wel, want (voor de makkelijke hij) hij heeft een zak bij zich en die zak kan gevuld zijn met lekkers, cadeautjes of niets en bij niets heb je een probleem, dan ga je in de zak mee naar Spanje en daar wordt je opgeleid tot zwarte Piet. Je bent dus eigenlijk een klein crimineeltje dat zich bij de Spaanse HALT mag gaan melden. Dan is hij ook nog eens zwart, van het roet weliswaar, maar dit crimineeltje is al zo vaak door de schoorsteen gekropen, wat tegenwoordig meer een uitzondering is , omdat de meeste van ons radiatoren hebben, dat het zwart zo ingebakken zit in de huid dat je het er niet meer af kan vegen. Dat zwarte crimineeltje boezemt angst in bij kinderen, die lieve kleine onschuldige kinderen die zwarte piet dus liever te vriend houden vanaf half november tot ongeveer 6 december. Want ze zijn overal die luisterpieten. En voor ouders is het een mooie gelegenheid om als extra opvoedkundig pedagoog er voor te zorgen dat de kinderen hun taakjes in en om het huis netjes doen, zich een aantal weken per jaar voorbeeldig gedragen en vooral de kindjes als hulp piet lekker te verwennen met allerlei lekkers en cadeautjes. Een kind weet niet dat hij een slaafje is geweest van die sullige man met die wit grijze baard en weet al helemaal niet dat een zwart iemand een neger is, nee die sullige man is Sinterklaas en hij is piet en als die twee in het land zijn met de boot helemaal uit Spanje dan doe je, je best om maar niet mee te hoeven naar Spanje, wil je geen roe in de schoen en een pak zout is ook niets lekkers. Je streeft als kind naar snoep en cadeautjes. Dus doe je een aantal weken per jaar je stinkende best, dat de luisterpieten niets te melden hebben en de hulppieten je verwennen. En als ouders hoor je deze magische weken te koesteren, de verwonderde gezichtjes op sociaal media te plaatsen als ze weer een heerlijk avondje hebben gehad. En ja dat zwart mag best iets minder, we hebben tenslotte radiatoren en welk kind heeft zich niet afgevraagd…..uhhh mam we hebben helemaal geen schoorsteen…..dus kwam het verhaal van de sleutel en de schoorsteen….maar het zo opblazen en zo hatelijk naar elkaar toe voor een feestje voor kinderen…….wie deelt hier nu de zwarte piet uit……….*zucht*

De belofte aan mezelf

Een jaar geleden ging mijn grootste fan dood. Precies op de dag dat ik hem nog wilde vertellen hoezeer ik zijn steun, commentaar en kracht waardeerde. Ik wilde hem nog een keer een dikke knuffel geven en extra energie meegeven. Maar het was …te laat.

Kanker vreet mensen op en aan de buitenkant zie je alleen de grimas van de pijn, de ogen vol schuld en woede, schuld omdat ze weten dat het einde nadert en achter moeten laten waar ze zoveel van houden, woede omdat ze er niet meer kunnen bijzijn, hoe graag ze ook willen. Maar ook vaak de opluchting, het einde is nabij. Maar niet dat ze opgevreten worden van binnen, dat ze elke keer een stukje van zichzelf kwijtraken, hoe hard ze ook vechten.

Na een heel emotioneel afscheid, waar ik met een stukje heb bijgedragen aan een beetje steun voor de nabestaanden en geliefden, een boodschap van hem heb doorgegeven en daar nu nog steeds heel dankbaar voor ben dat ik dat heb mogen doen en vooral heb kunnen doen. Was ik toch meer van “slag” dan ik dacht. De energie om te schrijven was er wel, maar als het op emotie aan kwam, was het het net niet. Ik kon niet met tranen in mijn ogen mijn verhaaltje doen, het was er gewoon niet. Het leek erop dat ik mijn emoties had verbruikt om dat laatste eerbetoon te kunnen uitspreken …voordragen… Het was er gewoon niet. Op een gegeven moment heb ik het dan ook maar naar boven gegooid, zo van ach…. dan maar niet. Maar het bleef wel knagen. Mezelf toen een belofte gedaan, op zijn eerste “herdenkingsdag” pik je het op. Kijken hoe het gaat, maar niet opgeven. Dat had hij zeker niet gewild. Juist doorzetten, maar ik kon het even niet.

Nu schrijf ik dit weer met tranen in mijn ogen, slikkend , brok in de keel. Het is mijn manier van verwerken, mijn dingetje en… om mezelf even een pluim te geven…..iets zoals alleen ik dat kan.  De time out had ik waarschijnlijk gewoon nodig, maar ik ben weer terug en hoop dat ik jullie weer kan gaan laten genieten van mijn verhaaltjes. Dat jullie weer getriggerd worden, mee kunnen denken, maar vooral jezelf weer kunnen vinden in wat ik neer pen. Want jullie zijn mijn bron van energie, ik was alleen even het kabeltje kwijt. Belofte maakt schuld en ik kon deze belofte aan mijzelf niet verbreken. Maar zeker niet aan mijn grootste fan. Voor altijd in mijn hart.

522465_10150829234552349_702057348_12183248_353831643_n

Waar ging het fout?

Ging het fout toen we zoveel gingen bezuinigen in de zorg? Ging het fout in de privatisering? Ging het fout toen bureaucratie de overhand nam op mensenlevens? Ging het fout bij de eigen bijdrage in de GGZ ? Ging het fout bij de antibiotica in het vlees? Ging het fout bij de genetisch gemanipuleerde soja? Ging het fout bij de overheid? Ging het fout bij onszelf ?

We slaan door, in alles, van zwarte piet tot Efteling, van verzorgingshuis tot manager van een verpleeghuis, van terrorist tot politie agent, van eten tot orthorexia. We zijn letterlijk de weg kwijt.

Zwarte Piet is een slaaf en een gele Piet een M&M. Stereotype is ineens een vies woord. En racisme en discriminatie zijn helemaal hot.

De oudjes moeten veel betalen in een verzorgingstehuis of verpleeghuis en de mensen die er werken, werken er op schema, het papierwerk dat erbij komt neemt zoveel tijd in dat een praatje maken niet in het schema past, maar de manager gaat wel met een dikke bonus het pand uit ook als er duizenden werknemers op straat komen te staan.

Een terrorist kan in naam van zijn/haar geloof mensen vermoorden, een agent wordt belemmerd in zijn/haar werk als er mensen zijn vermoord ,alles met een uniform wordt uitgescholden en bespuwd of erger bedreigd of aangevallen.

We hebben overgewicht en als we er wat aan willen doen, moeten we diep in de buidel tasten omdat voor elkaar te krijgen. Als je in een sportschool  terecht komt,waar beperkt toezicht is, maar wel lekkere lage prijzen,  kan je zo een verknipt beeld krijgen dat orthorexia op de loer ligt.

Alle wegen lijden niet meer naar Rome, die tijd zijn we voorbij , maar een beetje gezond verstand ziet dat we de weg kwijt zijn, waarden en normen zijn out….. compleet verknipt is in……

Ik ben compleet gestoord en kan soms heel gek doen, maar in deze open inrichting die Nederland heet, vind ik het op dit moment niet zo prettig om te zeggen, te denken en te doen wat in mij opkomt. Maar schijnbaar hoort het bij de therapie….een pammetje erin en gewoon weer doorgaan, totaal de weg kwijt, of waanidee…laat maar. ik zal wel een verknipt beeld hebben……waar ging het fout?

Speldenprikken

Bloggen….soms zit het niet mee…is het te veel of is het te druk. Hoewel ik best vol zit met van alles en nog wat om te delen , is het me afgelopen maanden niet gelukt om iets concreets , een goed verhaal erop te gooien. Via Facebook deelde ik wel wat spelden prikken uit , maar echt zoals nu een hele “bladzijde”vol kalken, zat er niet in. Soms heb je dat. Je hobby is je vijand en weet je niet hoe je het moet verslaan. Gelukkig ben ik daar nuchter in en had zoiets van als het komt, komt het wel, maar nu even niet.  In de media zijn zat verhalen geweest waar ik wel mijn mening voor had, eigenlijk nog heb.

Brexit bijvoorbeeld, waar we dagelijks werden geconfronteerd als voorpagina nieuws met Grexit, zo stil word er geschreven over Brexit.  De consequenties hiervan voor ons is buiten een hogere bijdrage aan de EU of zoiets , mij niet duidelijk, terwijl dat van Grexit zo klaar als een klontje was.

De Turken, die middels een vluchtelingen verdrag een stap in het Westen hebben gezet, maar daarmee ook een soort van gijzelingsmiddel hebben gevonden, om het westen hun waarden en normen op te leggen en daarin geen democratie in willen toelaten.

De 50 jaar en ouderen, die meestal al meer dan 30 jaar arbeidsverleden hebben, moeten alles wat ze ooit hebben opgebouwd inleveren. En dat terwijl de jongeren staan te springen om aan de bak te kunnen en zij netjes op de ouderen moeten wachten, 2 jaar langer dan voor de pensioensleeftijd verhoging.  En dat de ouderen straks meer zorg nodig hebben dan deze jongeren en daardoor steeds meer moeten betalen  etc. waardoor de druk op mantelzorg etc. alleen maar toeneemt en dat er daarom minder jongeren zullen zijn (want wie zet er een kind op deze wereld, als je weet dat hij/zij straks jou luier moet gaan verschonen, zijn/haar tijd zo moet gaan  indelen om jouw huis te poetsen en je van je natje en droogje voorzien, kan dat best als afschrikmiddel zien om kinderen te krijgen) en wij hoogopgeleide vluchtelingen voorrang geven op onze 50 plussers……

Het dierenleed, waar mensen vreselijke dingen doen met hun vee, huisdier of wild.

De pedofielen die als paddenstoelen uit de grond ineens de kop opsteken, of dat er nu eindelijk actie wordt ondernomen tegen dit soort …….%&**()))&##……

Thuis overvallen, moorden, zelfmoorden, eerst je kinderen dan jezelf moorden, het wordt steeds erger.

Je ziet er is genoeg stof om te doen opwaaien, om over te discussiëren, om over na te denken , maar vooral voor mij om over te bloggen. Het komt wel weer . Voor nu zullen jullie het even met dit moeten doen, wie weet geven jullie mij wel weer een idee of inspiratie bron. Tot dan zal je het met de speldenprikken moeten doen.

Opvoeden…wat een taak

Het twijfelen of je het als ouder wel goed doet…dat telkens weer aan jezelf twijfelen..ben ik niet te..zou ik niet beter…. In allerlei situaties en zeker bij dingen van hoge impact. Mijn volle overtuiging is altijd dat je het als ouder nooit goed doet en beter als je best kan je niet…Wij proberen dan ook de keuze zoveel mogelijk bij onze dochter te laten. Kleine dingen, als welke kleren wil je aan, maar ook “grote” dingen als zou je mee willen naar opa zijn crematie.

Ze heeft in de loop der jaren al voor een aantal pittige keuzes gestaan, soms met tegenzin en soms met volle overtuiging. Soms wil ze wel eens ergens onderuit, maar met enige overtuigingskracht van onze kant (we blijven wel sturen natuurlijk) maakt ze een keuze. En tot nu toe gaat dat goed. Ze is een vrolijke tiener en soms een echte puber, dumsdwarsgebakken en opmerkingen dat je hoofd doet schudden. Stoeien met papa ( de stomste papa van de hele wereld) is een van haar favorieten, verhalen delen over wat er zoal in haar leven speelt doet ze het liefst met haar (nog stommer) mama. En hoewel we soms zelf werden/worden gewezen op onze eigen fouten…Hoe heette dat donkere kindje waar je mee aan het spelen was? Welk donker kindje? Dat kindje met dat donkere krulletjes haar? Oh dat is die. Verder is ze een gemakkelijk kind, ze moet je of ze moet je niet.  En ze heeft ook fouten die we niet kunnen verbeteren, die mevrouw met een hoofddoekje of als ze in speciaal vol ornaat zijn, die pinguïn mevrouw.  Ze wijkt daar (nog) niet vanaf. Gehandicapten, als je het haar uitlegt behandeld ze als ieder ander, maar een lilliputter blijft een dwerg. Sinds kort hebben we te maken met een transgender , best vreemd hoe je daar mee om zou moeten gaan, maar na een kort gesprek, uitleg van hoe of wat, zegt ze vol overtuiging nou dan noemen we haar uhhm  hem maar zo. Als hij/ zij dat wil, jeetje dat is nog best moeilijk, daar moet ik wel aan wennen. Waarop je dan als ouders vol trots zegt, beter doen als je best kan je niet.

Dan ben ik als ouder zo trots op ons meissie dat ik best al kan zeggen…we doen het goed.