Soms weet je gewoon niets te schrijven, niet omdat er niet iets te schrijven valt, maar gewoon omdat het schrijven je even tegenvalt. Discussies genoeg om even lekker op los te gaan, maar het neerpennen van, dat wordt dan weer andere koek. Ook het gevoel hebben dat wat je schrijft, niet meer zo lekker loopt of overkomt. Best wel lastig dan als je hoort dat alles wat je schrijft gewoon goed is. Het zal wel een beetje te maken hebben met het vallen van de blaadjes en het verzetten van de klok. Onverklaarbaar vermoeid en in heel veel dingen gewoon geen zin hebben. Nou raak ik niet snel in paniek, omdat het niet bij mij hoort, maar een beetje vervelend is het wel. Herfstdipjes bestaan al zolang er blaadjes van de bomen vallen, dus niet een raar fenomeen. Zolang je niet helemaal bij de pakken neer gaat zitten, blijft het bij een klein dipje. Lekker fruit en groenten eten, misschien wat aanvullende pitamientjes tot je nemen en zeker van het najaar zonnetje genieten, eventueel de luxe van een zonnebankje. Dan al die klusjes even op een laag pitje en er komt vanzelf wel weer iets op je pad dat je de nodige energie gaat geven. Niks moet, alles mag. De wereld blijft gewoon doordraaien, met alle curiositeiten erbij. Leven en dood.Vluchtelingen blijven komen, politici blijven rare dingen doen en mogen blijven zitten, andere worden finaal afgebroken, zwarte piet blijft een dingetje van voor en tegen, banken blijven graaien, regering deed het al van de belastingbetaler en de zorg zal er volgend jaar niet op vooruit gaan, de premies wel. Nu maar wachten wat de mannen met de baard ons dit jaar gaan brengen, want in alle neppe blijf ik dan maar geloven in sinterklaas…..